Dhe nëse i del flaka kësaj bote
sonte dua të dehem,
aq më mungon afër zotëria jote,
në shije vere të kuqe do t’ prehem!

Le t’ i shkundë gonxhet çdo lule e pemë e kësaj bote,
hëna t’ i thyejë rrezet, mos të ndrijë,
sonte dua t’ bëhem rob i kësaj t’ mbushur gote,
akujt e shpirtit n’ të t’ i shkrij!

Dua t’ ia puth yjet sonte kësaj nate,
se po pi çdokush të ndijë,
pa le t’ më ecë shpirti dhe për teh shpate,
as që dua t’ ia di!

Kush të tha “verë e kuqe je e keqe”,
je për ata që s’ dinë të të pinë,
të tillëve dhe jeta në rrugë u vë leqe,
duke apo pa pirë rakinë!

Kush të tha “ verë je e shëmtuar”,
rrëfemu në besë, kush ta tha,
zemra me ty mos t’ mbetet pranguar,
të tjerat lëri, mos i nga!

Dua ta shijoj sonte atë nektar rrushi,
si gjithë, askujt pa i bërë keq,
sa të dua gota me verë do të mbushi,
pa le t’ më quajnë engjëll o dreq!

Dua ta cakërroj gotën me këtë zëbulkth pranvere,
pa le të thonë “ qenka marrosur”,
s’ dua të zë kush vend tëndin pos kësaj verëere,
ta ëmbëlsoj këtë shpirt t’ vrerosur!

Edhe nëse i del flaka sonte kësaj bote,
dua të jem, verë e kuqe, prapë dashnorja jote,
t’ i ringjall sonte dy shpirtra të vrarë,
buzë e sy t’na lahen n’ të kuqen ujëvarë!