Ka kohë që valët e detit janë trazuar,
tutje rrëmbyeshëm duke ecë
s‘dijnë për ku e kanë marrë rrugën.
Me u ndal nuk dijnë as nuk kanë adresë,
vala idhenake trand shkëmbinjet
dhe shpirt i trazuar dënesë.

Valët idhnake që godasin pa meshirë
do të doja ti largojë si mjegullën,
që të shohim një ditë të mirë.
S‘dua të shoh se si retë më magji
sjellin shi e bubullimë.
Një shpirt i trazuar ëndërron qetesinë