Me merr rrembyeshem, o det!
Në gjirin tënd më merr,
Më fundos thellë e t'i harroj të gjitha vuajtjet, Të lutem, veç për një moment.

Më merr, o det
Në kaltërsine tënde të lundroj,
Të shoh veç njëhere aty brenda
si jetohet,
Pastaj, ngadale ti me lësho,
T'i mar prap dhimbjet e të largohem
..
Tani jam mesuar,
Më janë bërë udhëtare të jetës.
Më kapën kaq furishëm, ma lënduan..
Ma vranë, loçkën e zemrës.

Jeta ime, e mbushur
plot me vuajtje e trishtim,
Sa rënduar jane dhe retë.
Dua të të fut thellë në shpirtin tim,
Të lundroj mbi valët e tua qetë qetë..

Oh, sa shumë dua O DET!

Dua të derdhem në gjirin tënd.
Të iki larg nga hallet e mia.
Erdha të dëfrehem te ty, o det,
Të më marrësh ngrohtë, ngrohtë,
Të gropos aty, ëndrrat e këqija.

Jam strehuar përgjatë lumenjve.
Nga dermimi, etja e tharë.
Tashme të lagem dua me ujin e kripur, të kristalte.
Dua të freskohem
Me të tënden valë.

Oh, sa jam e etur,
për të freskur shpirtin,
Me vite më mungoi ky fllad,
Freskia, sikur te unë e humbi rrugën,
Ndaj të kërkoj e do të kërkoj pa u ndalë...