E gërditshme
Kjo kohë bërrylash
Krenarisë
Ia shkërdhyen burrëninë

Çfarë ka mbetë
mes nesh
Veç hijenave të natës
Që na e vjedhin lirinë

M’u thye pritja e Doruntinës
Pse u vonova për ta çel
Kutinë e Pandorës

Sa kam pas mallë
T’ia vëj nënës në fytyrë
Flamurin e krejt Shqipnisë

Nënën ma vranë
në Masakren e Raçakut
Vetë Wilima Woker
më ngushëlloj

Sot a u harrua vdekja e njëmijë nënave

Në çka po ngjajmë
o ju të dashurit e mi
Nëse nuk ngjajmë ma
në njerëz

Unë i njoh shekujt e mi
Kur s’lanë gur as dru
Pa i ba grimca atomësh

Sot nuk e njoh fytyrën time
As kohën e paftyrësisë
që po më mbytë çdo ditë nga pak

Ju nuk i shihni hijenat
Rreth meje sillën si lule
Dimrash të thyer.