Ka raste …
Si ushunjëz ngjitemi pas asaj që na mungon!
Si mos më keq, harrojmë diellin që na rrethon!
E martë e mira! Pse?! Pse?!
Duhet t‘i humbasim që të hapim sytë ne!

Dhe pastaj qajmë për atë…
Që ishte gjithmonë aty, ditë e natë!
Por, s‘ditëm ta menaxhonim…
E në një rreth vicioz ngelim prapë!