Shkriu dhe grimca e fundit e borës...
dha shpirtë, aty përmbi gur...
qyteti shpētoi nga zhurma e kollës..
dhe dalngadalë e mbuloi një nur!!!

E hoqi dhe pallton që kishte veshur..
atë më të zymtën në garderobë...
I erdhēn dhe zogjtē nga larg të sfilitur..
që ishin zënë aty diku rob!!!

Qielli I lumtur retë I shpërndau...
diellin ftoi si më të vjetrin mik...
nuk rrinte dot në errësirë I shkreti...
kishte nevojë të shifte pak dritë!!!