Nga Fatmir Terziu
Mbi astarin e mishtë,
katër buzë të ndezur.
Si druri flakën,
ajo përcjell në dy trupa.
E vjetër sa jeta, e lindur nga zemra.
Në gozhdën e jetës u molis brez pas brezi.

Vlaga e saj nga Eva tek Adami.
Gjen dy vertigo midis përhumbjes,
14 shkurtet i ndez, i bën të zjarshëm.
Kur jeta dremit, zgjon përgjumjen e jetës.