Butë-butë më merr, lëkurën në qiell,
era mes korentesh m’ përkdhelel’, frymë…,
pa duar “pa trup e shpirt”, hyjnizuar,
e gjitha askund, mrekullisë ka shtrirë…,
pa aromë, veç këtu, aq pak, var yjet …
nga lart heshtjen gjysmëhënëza shkëput,
një thelë portokall, horizontit shpërtheu…
lëng t’ kuq flakë, një karafil ç’ puth,
kulluar agimi, nga degët në ëndrra,
lule – verë, fluturimit…, sytë.
Zjarrin e ngadaltë mbajtën ëndrrënatës,
u ndal muzikë e pikës, origjinës histori,
me ylberin në lumë, notuan gaz’ korriku,
bekoi, paqen më pas…

Solli në buzët, engjëjt, drithmë zemrës afsh,
mëngjesit të pafjalë!!!…