E dua njerëzimin të rrojë në paqe,
Edhe bashkë me paqen të jetë i qetë,
Ta zbukurojë jetën me lule parajse,
Dhe të mos kemi dhimbje, mos rrimë kështu njejtë.

Botës sot ti vemë kurorën e së bukurës,
Me dashuri ta flakim të djallit urrejtje,
Të mos shkelim gjembave që lë pas e keqja,
Dhe për faj të saj mos shkojmë drejt në vdekje.

Drejt vdekjes shpirtërore, ku s'fiton njeri,
Se po s'pati të mira, të mira nuk jep dot,
Të shkelim drejt paqes, të gjithë bashkë dhe ti,
Dhe jo të rrimë ngujuar në kullat e së keqes, fare kot!

Zëvendësoni armët, me lule me aromë,
Dhe me to pudrosni këdo udhë që shkelni,
Dhe do ta shikoni se kjo tokë e njomë,
Kurrë zdo t'ju lerë ngujuar të ngelni.

Bëhu Nënë Terezë edhe ti në jetë,
Do ta shohësh ti se sa mirë do jesh,
Paqja në këtë botë të jetë e vërtetë,
Dhe jo thjesht e thënë, reale ta kesh.