Fli shpirt, mundohu fli,
dritëzhuritur po dergjet dhe nata ngadalë.
Shiko se si yjet puliten në ëndërr
dhe si mbi zemër zë ç'lodhet një mall.

Fli, se në qiell e në qiej zu vënd qetësia
që doli paq mbi muzgun e rrallë.
Në funde mendimesh po ndizen dhe yjet,
e bukur e yjeve përrallë.

Iku rënd' e i përmallshëm
muaji, viti, thellë më thell'...
u mundua të fjelë shpirti,
por funditi si një djell.

Kur të shfaqet perëndimi
shpirt mos vdis, por bëji ballë...
Fundet djelli fuqiplotë,
ti shkeptin si yll i gjallë.