Ti, ike larg,
qiejve ku lejlekët
nuk dalin në shi!

Aty, ku dielli
s’te ngroh
diteve të acarta.

Ti, ike larg,
ku zemra ftohtë mbahet,
e shpirti të servis
mërzinë!

Ku fjalët fluturuan
me ditën e fundit
të diellit pranveror,
Si lejlekët!

Ti, ike larg vetja ime!
Ike larg!
Nuk po të njoh!