Nëse ndokush do të vijë pas meje, […],
ta marrë kryqin e vet çdo ditë dhe të më ndjekë.
(Lk. 9, 23)

Vëlla, ti je krijuar,
për kryqe e mundime.
Kështu, një zë më tha,
në çast të lindjes sime.

Kryqin që m’u dha
e barta pa dëshirë.
Se kështu më dukej
si gjë jo e mirë.

Ndaj hodha vështrimin
i mbushur me mërzi:
Me kryqe ngarkuar,
ishte çdo njeri.

Por, mes të tjerësh,
pashë një plot gëzim.
Dhe kryq nuk kishte,
as në sy trishtim.

Veç ti, o vëlla, - thashë,
qenke në këtë botë.
Me një jetë plot lule
e pa derdhur lotë.

Ah, - m’u përgjigj ai,
që s’di si thirrej n’emër,
tek hapte mantelin:
Kryqin e kam n’zemër.