Tërë natën, sy smbylla,
nga një grindje, dje me ty,
shpirtin dot nuk e ndrydha,
rrënjët zemra, kishte aty...

Mëngjesin, zgjuar e prita...
helmi i dhimbjes halë nfyt,
dot se them, sa u merzita
se me djegë i shkreti shpirt,

Një ditë vdekja do qaset,
mos guxo'' tderdhësh lotë,
dhimbja me fjalë smposhtet
era e mallit frynë ''mort''...

Ëndrrën time, therrmove.
me rrufetë e dëshpërimit,
për së gjalli më varrose,
mjaltë e helëm nakatose,

Egoja e smurë, vardisur,
të helmoi gjerë në kockë,
tthem të drejtën e djallose,
( portokalle) është kjo botë'

Gjuha e shpirtit është nëna,
stë shkëput dot nga zemra,
helmin tënd e mban brenda,
sa të ketë gjakë në vena ...

Këtë herë e djallose ...
me sopat tzemërimit preve
por durimin dot sja sose, ,
dhe pse rëndë e plagose?