Tani ti je me mua nëpër ëndërrat
Që gjumin ma largojnë ndaj të ghdhirë
Vjen aty e ulesh butësisht
Dhe më thua: ji i drejtë e ji i mirë.
Të jem i tillë s’është predikim
Është detyrim për emrin që lë pas
Për një dëshirë që t‘u dogj në sy
Të më shihje aty lart
Ku nënat vënë ëndërrat e tyre.

Tani ti e ke strehën në kujtime,
Koha ikën,
Mundohet të të marrë me vete
Por ti më vjen
Dhe vjen sërish pendimi
Qortimi i pambaruar
Si errësimet, heshtjet hijet
Që pambarim janë në jetë.

A isha vallë si ti më doje?
A isha vallë siç ti kërkoje?
Dhe a të doja siç ëndërroje?
A të nderoja, të përhiroja
Ashtu sikur më ike të kërkoja?

Ah sa pak e mendojmë vdekjen
E atyre që kemi pranë!