Unë këtë jetë
dua ta kem me të tepërt,
kur të them “erdha, pashë, ika”
Thesarin ta kem tek retë.

Nuk ka ç’më duhet pasuria,
kur të vesh rrobën e vjetër,
e di që ti do të më thuash,
si ty, jo nuk ka tjetër.

Nuk është dhuratë lumturia,
nuk blihet me pronë a para,
me asgjë tjetër ajo s’matet,
veç me shpirtin që më fal.

Edhe kur pleqëria të troksë,
kërrusur, mpakur si fëmijë,
e di, që do të më duash,
njëlloj sikur të isha djalë i ri.