Zhuljeta Grabocka
Portreti Im
Skelet i mbushur erërave e fjalëve
që fryjnë larg timpanit të veshit tim,
herë si jehonë më trembin
herë si statujë më ngrijnë.
Prej kohësh ato që i desha
i kam lënë të lëbyren qetësisht,
mbi sipërfaqen e praruar të ujërave
herë si Meduzë, e herë si Ofeli.
Portreti im është një vijë e lakuar
hedhur mbi një fletë të bardhë,
merr një shkrepëse të ndezur
të shohësh si digjem, nëpër flakë!
që fryjnë larg timpanit të veshit tim,
herë si jehonë më trembin
herë si statujë më ngrijnë.
Prej kohësh ato që i desha
i kam lënë të lëbyren qetësisht,
mbi sipërfaqen e praruar të ujërave
herë si Meduzë, e herë si Ofeli.
Portreti im është një vijë e lakuar
hedhur mbi një fletë të bardhë,
merr një shkrepëse të ndezur
të shohësh si digjem, nëpër flakë!
Zgjidhni me sa yje do votoni
Komente 0