Kam dy shtëpi o miqtë e mi
Një në atdhe e një në mërgim
Herë te njëra herë te tjetra,
Mes dy shtëpive po më kalon jeta.
Shtëpia në mërgim është e ftohtë
Ku këthehemi nga puna për me u çlodh
Aty flemë për të ëndrruar
Derisa të vij koha në atdhe për të shkuar.
Shtëpia në atdhe është më e ngrohëf
aty na pushon trupi e shpirti,
E ndjejmë vetën shumë të lumtur,
në mëngjes e pimë kafën me shoqëri.
Në atdhe takojmë miq e farefis
Nga lumturia zemëra mallin e shfryn
Vizitojmë vende shumë të bukura
Sa i bukur është vendi ynë.
Nuk na dhimbset asgjë,
në gurbet punojmë që këtu të dëfrehemi
Mjafon të knaqemi gjithë së bashku
Derisa të vij koha në gurbet të kthehemi.
Mirë u pafshim përseri!