Thellë shpirtit tim flen me qindra pritje
Nisen mijëra ëndrra n’rrugëtim pafundsie
I zgjon veç buzëqeshja që shkrep buza yte
Trazohen kujtimet palosur në urnë vetmie

Ai zë laureshe seç më trazon nga gjumi
Sonte ia merr këngës siç do zemra vet
Ëndrra merr shushavë me rrëmbim lumi
Rrjedh lirshëm si shiu që rigon nga retë

Sonte këndoj hajdutçe sa ushtojnë pyjet
Këndoj çmendurisht për tëndin shtathyjni
Malli përflakë retë dhe prush bëhen yjet
S’shuhet mallëngjimin që prushron në gji

Shpërthen rrekëtima n’parzmë kraharori
Zbrazet mallëngjimi siç po zbrazen retë
Jashtë ndjej acar brenda gaca meteori
Le të dynden përrenjt fusha të bëhet det

Sonte do të ushtijë si lum i xhindosur
Malet le t’çahen e t’ushtijnë monopatet
Do ta shfryj dufin kjo zemër e plagosur
Thellë shpirtit tim do t’i ndrydh inatet