I zi hiri i trupave tanë
prej zjarri pa kut e besë,
e bardhë nata për të gjallë
dhe dita ëndërr pa kujtesë.

I hidhur gjaku ndër damarë
plagët i lan, plagët i djeg,
e ëmbël dashuri e gjallë
dhe koha ngastër plot me dhé.

I ashpër fati i rrokullisë
lëkurën ther e ashtin çjerr
e butë drita del për sysh
dhe shpirti shteg i ngushtë në terr.

I rëndë ajri i mushkërisë
hojëzat plas e brinjët kris,
e lehtë fryma e marrisë
dhe jeta bimë në një plis.

I rrafshët uji i bregut tënd
prej heshtjes nginjur me zë larg
e thellë ninëza limfë e lëng
dhe hapi i ngrirë në tëndin prag.