Ne ç’kohëra jetojmë vallë?
Vetëm, pa miq e shokë përballë.
Si të huaj me njeri-tjetrin jemi,
Kërkojmë të njihemi nga interneti.

Oazet boshe mbushin momentet,
Fjalët mungojnë, në gjemba qeshin.
Jemi të huaj tek qëndrojmë përballë,
Zihemi si të marrë në internet me fjalë.

Ferkojmë sytë, tek shohim panoramën —
Jetën e luksit, dijen apo famën.
A thua se se njohim njeri-tjetrin?
Me lugën bosh mërzisim dhe tjetrin.

Vrapojmë mes një xhungle
Pa rrugë e pa krye.
Fitojmë varësi,
E po humbasim dije.

Po flakim librat e gjithçka të shkruar,
Nuk ka më lodhje —
Na ngopin hamburgerat.

Dija po lëngon në shpejtësi Wi-Fi.
Çfarë na bën të lumtur
Dikur kemi harruar.

Të pata përballë e nuk të fola,
Lundrova në internet...
E atehere te njoha