Endjeshterp një i palodhur. Nashtishëm
mes baltës në një pellg i alivanosur
shkul e mbjell yje
imagjinarë
si një meteor i ardhur nga shekujt
qëkur ardhja mbeti një fjalë
në fjalorët e gjethtë, të zverdhur.
Udhëton ndjesitë tona,
duke i transportuar vërdallë
mite të tjera lindin
bëhen (i)realë
buzët i bindin
duke u treguar një përrallë
në kasollen e largët afër vatrës
zjarri bubulak ngroh qoshin e pafjalë
që heshtazi spërkat me aromë skeleti
gjendjen që shkon përtej aradhës
brenda një rrënje
dhe një lastari
ardh-ikja briskgjerb në kokë e në sy
a është guri
më i rëndë se kurrë
në baltosjen e tij.