Unë e theva heshtjen,
e kam fjalën, por nuk e lodh atë për ty
është e ëmbël
ti nuk njeh mektar
ma mbush atë me pelin.
As heshtjen nuk e kuptove,
i zvarrite ndjenjat e mia nëpër dallgët e tua
pluhurosur me rrugët e jetës sate të pajetë,
nuk hesht unë më-flas, por...
nuk kam fjalë për ty,
të ëmblat ti nuk i kupton,
të hidhurën nuk e përdor
se e di sa lëndon.
Fjala ime te ti nuk ka vend,
mos thith nektar ne petalen e saj
bletëthumbuese bëhem
se fjalën e përdor unë për mirësi,
ta gëzoj çdo njeri
eee...pyete veten,
a e meriton këtë ti?