Sot, ajri s’më mbush me frymë.
S’ka asnjë invalid t’më tërheq zvarrë,
Njerëzit janë strukur hijeve,
S’e dallojnë zemrën time të vrarë.

Sot, gëzimi im iku larg...
Në male dertesh si emigrant...
Rruga ku ec është e zbrazur
Dhe zemra ime rënkon në heshtje...!

Sot, lulet janë vyshkur,
Balta e vjetër ngrihet barrikadë,
Kërkoj pak qetësi shtëpia ime,
Kërkoj të mbjell një gjethe dafine!