Netë edhe ditë, dhe ditë prapë,
Me ty t'kaloja, pa ngopje kurrë,
Të vrazhdit dimër, a kur bën vapë,
Prej epshit ndezur, si asnjë burrë.

Por, ah, sa larg, sa larg që je...
Me sy të shoh rrallë, sa rrallë!
Veç syri i shpirtit rri zgjuar, s'fle,
Më jep kurajo e më mban gjallë.

Më the: "SIKUR të jem aty!" -
Pesë gërma sa pesë kontinente,
Aq tej më mbart kjo fjalë nga ty,
Si nga e hëna gjer në të premte!

Kam ndrydhur ndjenjat që xhelozia,
Të mos të hajë si bish' të gjallë,
Por s'po më shqitet as marrëzia,
Më sjell tek ti, s'i bëj dot ballë.

Mjaft më me ndrojtjet, si burracaku,
Në gjinë e ndezur do të pushtoj,
S'e fsheh më tej: zemrën fort laku
Ma ka mbërthyer, dot s'i shpëtoj!