Si çilimi,
në breg të gjolit luaj i përhumbur.

Mbi guriçkat e njomura hedh shur bardhosh,
si mbi themelet e një kështjelle.
Mjaft e paskam një guriçkë
të lëmuar nga valët e gjolit,
apo një guaskë pa shpirt.

Jo rrallë,
kaq iu dashka njeriut:
një lojë në breg të vetvetes,
i përhumbur,
kur larg e ka shpirtin,
kur larg e ka zemrën,
kur larg ka gjithçka.