A ndoshta ngaqë smira, si bisha s'më është ndarë
dhe shpesh më ka plaguar, por dot nuk më ka vrarë;
a ndoshta ngaqë nëna m'u tret qysh në të ri,
dhe motra pas e ndoqi, në ankth e tragjedi;
pa dashkam të më falin një çikë mall më shumë,
paçka se zemra e shkretë dhe bën, por dhe s'bën gjumë.
A ndoshta se lakmia në shpirt më paska hyrë
e rrudhat çnuk po bën t'm'i fshijë në fytyrë,
pa dashkam tej së drejtës, me afsh, por dhe me duf,
një yll nga më të rrallët? I gjori plak matuf!