Asnjëherë nuk e kam parë me të njëjtin sy,
udhën që më njeh qyshse bëra "xa" në jetë.
U çapita mbi të, kapur për dore në fëmini,
në rininë e hershme me vrap e përndeza, si trim me fletë;
eca pa e vënë re, kur zura të piqem me të vërtetë,
në moshë të thyer pyes veten shpesh e më shpesh:
Përse nuk zgjodha tjetër udhë më të lehtë?
Mendime që ma bëjnë kokën përshesh,
Që më bëjnë të qaj, por dhe të qesh!