Heshtja me aroma
të kaltra e të gjelbërta
si valët e liqenit
e shushurima e plepave,
bën joga
nëpër kthina shpirti
Trazon hirin e viteve
skutave të fshehtësive
gacës ku ka mbetur
pakëz dritë e mekur…

Ashtu si perëndimi
shkrin diell sipërfaqes ujore
luhatet puhizës valore
E dalëngadalë thyhet,
përthithet thellësive të Lihnidës
atje ku nisin vajin Sirenat
të ringjallin legjendat…

Heshtja përpëlitet qerpikëve
magjepsës në përkundjen e ëndrrave
edhe të lotëve
Mburoja të smeraldëve
më të thellë se blu
moteve, po aty…

Një jetë e zbraza heshtjen
e s’ia nxora dot fundin
kaq mbushur me ty…