O njerëz ndieni kënaqësinë e dhimbjes
Mos u frikësoni prej trysnisë së kohës

Në këtë botë marrëzie
Gjithçka që merr frymë
Është e përkohëshme

Prehja do të kapet në jetën e përtejme
Mos u trembni prej gjykimeve

Pengesat na stërvitin
Për të qenë më të fortë
Për të tejkaluar kufijtë e të mundshmes

Ndaj vendosim e përmbysim rregulla
Për të shijuar ndryshimin

Për të pasur veten të plotësuar
Me larmi ndjenjash tunduese
Për të marrë aq sa japim

Për të ruajtur ekuilibrin
Në peshoren tonë të fatit.