Shpërthen shpirti
në mijëra flukse drite
që treten në pafundësi
si rrathë eliptikë
si shirita vetëtimash
në portat e parajsës,
ku këndon jehona e erës
që e kemi para syve e s’e shohim
nga hija e kurmit të braktisur
mbuluar nga lotët e dhimbjes