Si puhizë yjesh,
si fllad vij tek ti,
të puth me sytë e qiellit
që pikojnë vesë
e të njomin zjarrin e mungesës.
T'i përpij sytë e shpirtit
për të shuar mallin që djeg,
për ty ëndrra ime e bukur,
dhembje e ëmbël që kafshon zemrën,
ti dëshirim i ndrojtur,
ti dritë dielli,
që ndez vezullim sytë e mi
me buzëqeshjen e ndritshme
që largon vuajtjet e mia
duke më dashur në heshtje
e më ngjall ngjyrat e pranverës
që më dehin në dalldi
me frymëzim poetik
me dashurinë për fjalën hyjnore
e unë përjetësisht mbetur peng tek ti,
i fal jetë jetës në shenjtëri, Ti muza ime!