Jetojmë si dy legjenda,
ecim qiellit të përjetësisë
e rendim si dielli e hëna,
ku mijëra yje matin
largësinë tonë me galaktika.

Kur buzëqeshim ndrin dita e nata,
por ka agime që fshihemi pas reve,
pas mjegullës, pas errësirës
për t’u rishfaqur në dritën
që verbon mbi oqeanin e fjalëve
që përkundin dhimbjet e mungesës,
për ringjallje afërditash poetike,
për rilindje nga loja e ëndrrave
që folenë kanë syve tanë
e jetojmë kaq bukur brenda vargjeve
në këngën e jetës…