Dielli më mbështjell me mantelin e artë të rrezeve
e një ritëm i gëzuar fantazish më rrëmben.
Ora e lumturisë kumbon në veshë

e zjarri i ëndrrave për jetën ndizet.
Cicërima zogjsh bëjnë rezonancë me shpirtin
e natyra me gjymtyrë e trup zjarrmon
nga dëshira e çmendur e mosndaljes së vrullit,

mrekullisht e bukur, pafundësisht e brishtë!
Humbas ngjyrave e aromave,
përqafuar nga krahët e pasionit.

Me buzëqeshje në buzë, këndoj me shpirt

vargjet që digjen brenda meje që nga antikiteti,
magjepsur prej madhështisë natyrë e heshtur,
rilind tek unë një tjetër njeri.