era fryn dita lind agimi mbi gur
po lan trupin në një lojë me ujrat
në gjak fle zjarri
kujtimet e mbrëmjes që u shua në një gotë verë
heshtin gjithçka hesht
çmpin kockat fjalë e pa thënë
sikur rrezja e diellit që vjen përtueshëm
trup i djegur i saj…

papritmas shpërthen në shkëmb e në mish
shija e helmët
një pyetje zhytet në buzët e tymit
si një perëndim nëpër gjuhë
që fiket në mbrëmjen tjetër
një ashtë kapërcen lëkurën
për në zemër
etja etja etja…

për çfarë po flet dita sot
për çfarë?!