...shtriva dorën atë mëngjes prilli.
M’u duk sikur e preka.
E preka apo nuk e preka?
Mbase jam në gjumë
dhe ëndërroj të jem në gjumë!
Përpara meje kjo lëndinë
është e mrekullueshme, magjepsëse!
O Zot!
Mos vallë jam në një botë çudirash,
ku nuk dëgjohen të qara,
por vetëm të qeshura?
E unë tani çfarë po bëj:
Po qaj apo po qesh?
Tani po qesh
dhe po fluturoj si zog i lirë,
si shpirt engjëllor në hapësirat qiellore.

Ç’mister i pakuptueshëm:
Në lumturi mund të vuaj
e në vuajtje mund të jem i lumtur!
Vuaj, por jam i lirë!

Në ekstazën e këndshme
të atyre çasteve,
ca rreze paqeje ranë mbi shpirtin tim.

Më duket sikur ëndërroj,
megjithëse e di se nuk jam në ëndërr
dhe në ëndrrën time
bashkohen ëndërrime të reja...
Ëndërrime që hapin dyer gëzimi!


Nikolin Sh. Lëmezhi