Oh, n’shpirt m’dogji malli,
m’dogji shumë,
për drejtësi!
E erdh një çast
kur ndërsa shkrihesha si qiriu,
që për shpirtra t’Purgatorit ndezet,
ca të shtëna armësh
e vranë mallin tim.
Veç shpresat nuk m’i vranë,
se do të vijë një agim i ri
e bulëza vese hyjnore
për amshim do të shërojnë
mallin tim të vrarë,
mallin që vazhdon
t’më djegë për drejtësi…