Në tokën time, dua që ta di
Si buka e kripa, që shtrohet n’sofrën liri
A ka emër, kobëzeza tradhti
Që na bënë, hije ndër shekuj, mbi Ylliri
Me mileniume, që na i rri fitimtare besës karshi
Të mbetemi udhëtarë, udhëve, ku na pi harresa
Si fitorja e Piros, t’humbur, nëpër kohë e histori
Mes lindjeve dhe vdekjeve, ku na soset shpresa
N’tokën e mbetur, egjër, si n’Kosovë e Shqipëri
E deri te syt’e dheut, n’gjak e lot, ku rri kujtesa
Në tokën time, dua që ta di
Si plisi i maleve të Sharrit, në kërkim të lirisë
A ka emër, kobëzeza tradhti
Që na vret pas shpine, që nga motet e Yllirisë.