Atmosfera përtej pikturohej hyjnisht,
ëmbël trokiste portave të shpirtit,
një dorë, më e butë se e vetja,
e një vështrim...,
ledhatonte tinëz gjithë skutat e fytyrës;
prekte brazdat e memories,
flokun e butë,
e më pas drithërimën e çdo qelize,
tek priste frymën e saj të ndizej,
të digjej,
e të mbërrinte flakërima e puthjeve.