Ndoshta,
kurrë si në mjergullat e vjeshtës
magjepsjes së natyrës,
ku secili kërkon përtej akuarelit,
e pret përhumbur vetmive,
nga një dritare veshur me avuj fryme,
e sytë me një vel melankolie,
një përrallë, një fjalë, një ëndërr,
apo një Mars...!