Me sy të vocërruar prej lodhjes e lotit
e vitesh mjergulluar,
një grua fisnike
me duart e vogla që përhumben dheut,
pasosur rrëmon përjetime,
oborrin vesh me ngjyra e profume
edhe gurin që pragut qëndron modest,
vetmisë ngujuar,
nën qiellin që mëngjeset ngjyejnë,
horizonteve ku malli djeg….