Udhës së pambarimtë të ditëve të gjata,
rebusi i padeshifruar,
endte pëlhura të habitshme
e territ të udhëkryqeve,
trasta imagjinare i vinte mbi shpinë,
mbushur me kujtime të dhimbshme,
inate,
mllefe e orteqe lotësh që shëmbeshin,
buzës së kuqe,
e shpinën ia kurruste, përditë,
pesha e dhjetëra viteve mbi supe…

Shpërthyer në mijëra vezullime,
që tejçonin të tjera dimensione…
I gëzohej begative të Zotit,
që udhëtonin me gjurmë vese,
cicërima zogjsh,
trëndafilë me krahë të gjatë shprese,
e ndonëse nisur për askund,
kuptonte se motivet për të qenë e lumtur,
ishin të panumërta…!