Sokol Haxhija
E Diel E Trishtuar
E diel e trishtuar,
mbi tryezë heshtja më rri,
lule të vyshkura flenë mbi kujtimin,
dhe zemra se gjen më kuptimin.
Ti s’erdhe më,
e dielli u shua pa ty,
hija jote tani shtrihet mbi mua,
si një qefin i bardhë pa fund.
Në çdo kambanë që bie,
dëgjoj emrin tënd e dashur,
dhe lutem kot në heshtje,
të më marrë gjumi me ty.
E diel e trishtuar,
në krahët e tu dua të bie,
në gjumin e fundit të përjetshëm,
e të mos zgjohem pa ty.
Te djelën e fundit,
ti do vish tek unë, e dashur,
por do të gjesh veç qivurin tim,
dhe varrin ende të hapur
mbi tryezë heshtja më rri,
lule të vyshkura flenë mbi kujtimin,
dhe zemra se gjen më kuptimin.
Ti s’erdhe më,
e dielli u shua pa ty,
hija jote tani shtrihet mbi mua,
si një qefin i bardhë pa fund.
Në çdo kambanë që bie,
dëgjoj emrin tënd e dashur,
dhe lutem kot në heshtje,
të më marrë gjumi me ty.
E diel e trishtuar,
në krahët e tu dua të bie,
në gjumin e fundit të përjetshëm,
e të mos zgjohem pa ty.
Te djelën e fundit,
ti do vish tek unë, e dashur,
por do të gjesh veç qivurin tim,
dhe varrin ende të hapur
Komente 1