Madhështori vraparak, i nisur,
me revan në krye të krushqve,
rend në shekuj shpinëstolisur,
na sjell ngazëllimin e nuseve...

Kalin zgjodhi për aleat njeriu,
mes gjithë qenieve të gjalla,
ndihmës me katër këmbë veriu,
për të bërë mrekulli të rralla.

Kali ishte shoku, ishte miku.
më i binduri, në frerin e dorës,
më punëtori, më besniku,
lëvizi peshat, i priu kohës.

Kali me njeriun mbi shpinë,
afroi malet, shkurtoi udhët,
bëri luftërat që sollën lirinë,
bukën në lëmë, të gjitha punët.

Në vrullin vigan të njerëzimit,
vërtiti i pari diskun e rrotës,
kali shpejtoi hovin e rrotullimit,
shpuri përpara vrapin e botës.

Koha e re, krijoi kalin e hekurt,
katërkëmbëshin qindra kuajfuqi,
motorin me katër kohë djegur,
për të hipur brenda barkut të tij.

Po ky rendës, me patkonj gome,
kalit i njeh edhe disa epërsi:
mjet pa defekte i çdo epoke,
me bindje absolute e fisnikëri.

Pa karburant e me mjaft leverdi,
pa pyetur për kriza ekonomike,
pak bar, ose trastën me tagji,
pa tymosur ndotje ekologjike.

Malit përpjetë, e lumit përmes,
pa asfalt e policë trafiku të rreptë,
pa fjalë e zhurma motori në vesh,
kali të çon e të sjell kaluar, si mbret...