Problemi madhor sot nuk është të fitosh,
para, troje, banesa, poste zyrtare,
problemi parësor, është të shpëtosh,
nga tërmetet, viruset, vrasjet grabitqare.

O njerëz që lakmoni pasurim pa reshtur,
vila, resorte, depozita, mall të tepërt,
thirrni mendjen, në arsyetim të heshtur,
vallë a do jeni gjallë, deri nesër?…

Thërrisni mendjen në gjykim pa seanca,
si të mbroheni nga vetvetja e kobshme,
nga korrupsioni, mashtrimi, arroganca,
që të ofrojnë varrosje të parakohshme.

Nuk ka armik me të egër, për njeriun,
sesa egoizmit lindur brenda në vetvete,
për të rritur në strofkën e shpirtit, ariun,
ujkun gjakësor, që shqyen tufat me dele.

Shikoni, dëgjoni pse vdesin njerëzit përditë,
të frenoni këto pasione vesesh të mëdha?
Nuk bëhen prova, sikur martesën përsërit,
me jetën, që ta jep një herë, kush ta dha.

Sapo erdhët në jetë, Toka u ka dhuruar,
ajrin që thithni, diellin që u ngroh pareshtur,
ujin që u shuan etjen, ushqimin e bleruar,
në fund, të ikni siç erdhët të zhveshur.

Pse të lakmoni, për kaq shumë pasuri,
sikur u krijuat për të qenë të përveçëm,
të grumbulloni për vete e për disa brezni,
sikur do qëndroni përjetë të pavdekshëm?

Kush nuk ka, kaq gram tru në kokë
dhe peshoren mendore s’e ka të saktë,
do shkojë para kohe, të ngopet nëntokë,
me pasurinë pafund, të dheut pa cak.

Problemi madhor sot nuk, është të fitosh,
para, troje, banesa, poste zyrtare,
problemi parësor, është të shpëtosh,
nga tërmetet, viruset, vrasjet grabitqare…