Sytë shohin realitetin,
imagjinata më çon diku tjetër,
vazhdoj të mbetem pa fjalë,
imagjinata po aty mbetet..

Ndërsa unë po digjem
e përpiqem të largoj hirin,
e gjërat mund të ndryshojnë,
venitem si lule e vesuar që pret diellin..

Dhimbja nuk na mbaron..
sikur të ishim të dënuar,
prandaj mbetem pa fjalë,
bota humbi fillin, ndaj vij i shokuar..

Brenga e heshtur nuk është për mua,
imi pyll fekonduar nga dritat e përlotura,
të vetmen këngë që kur jam i pirë dua..
t'mi degëdis  pëllumbat e ngratë në përrua..

Prandaj mbaj një dritare të hapur,
të lëviz në ato që më djegin mua,
ndjenja ime më është rreshkur,
po kupën e fatit tim dua..

E imja e panjollosura bardhësi,
e plotë si nata, kurrë s'mundet,
shpesh si mjegull më ndërpret qartësi,
nuk tenderoj mendimin, ai është liri..!