Mos më ler të iki sonte,
Në gjoksin tënd dua të fle,
Të shikojmë të njëjtën ëndërr,
Më të bukur sesa dje.

Të më gjejē mëngjesi tjetër,
Në krahët e tu pērqafuar,
Dhe erën që fryn jashtë,
Nga ne të dy të zemëruar.

Mos ja prit ti hovin zemrës,
Do ndalojë kur të dojë vetë,
Por sa të jesh ti aty brenda,
As vetë vdekja nuk e tret.

Mos më ler të iki sonte,
Në kēmbët e tu dua të fle,
Dhe po të mërzitesh shumë,
Larg të ikësh s'do të le!