Sa qiell i pastër më mbulon sonte
dhe yjet kaq afër po ndriçojnë,
saqë m’duket nëse e zgjas dorën,
njërin prej tyre do t'mund ta shtrëngoj.

Pastaj në duar do ta mbaj,
jo sikur t'ishte një trofe,
do t’marr pak jetë nga dritë e tij
dhe vetëm atëherë do t'mund ta le.