Heshtja e këtyre ditëve
më rëndon si plumb,
e ndjenja e frikës
m'shoqëron gjithkund.

Fjalët që dua t'i them
më mbyten në grykë,
as nuk mund t'i nxjerr,
as t'i gëlltis.

Ndërsa inati mban peng
çdo mundësi shpjegimi,
dashuria zhytet
në gjendje mjerimi.

Sonte, përballë njëri-tjetrit
dukemi të huaj,
secili në egon e tij,
që dot nuk e shuan.

Shum’ gjëra i tham’,
e shum’ mbeten për të thënë,
largohemi secili në rrugën e tij,
me pyetjet që ende në shpirt rëndojnë.

A është ky fundi,
apo një fillim i ri?
A ka vend për shpresë
në këtë natë me shi?

Errësira ma kaplon dhe mendjen tani,
moti m’vjen në ndihmë, lotët nuk i fshij, çadrën e mbyllur në duar shtrëngoj,
me stuhinë e qiellit, timen e mbuloj…