Rinisë, n`pragun e burrerisë,
i kam takuar lisat e rinj te Aapollonise.
mëasokohe, adolishent si djem faqe pa djersitur,
sa herë kam medituar ne hijen tuaj,
vite e vite në këto troje magjike,
troje ku ka shkelur Çezari e Pompeu...

Sot me mall erdha tu takoj,
unë tani gjysh, thinjur ju si burra krenar apollonian.
korinthas ardhur e ngulur n` keto kodra ane Vjosese,
deti Adriatik kaq pranë..

Degjoj te trungjet kuvendin tuaj ilir-helen,
me mberthejne emocionesh, kujtime sa dreka kaluam ne keto mrize,
bukuri si keto zor se gjen Mesdheut,
ti je qyteti hijerendi, ti je qyteti i Diellit,
ku Ciceroni dha leksione akademike,
ku mesoi por edhe luftoi para se t` behej Perendor, Oktavian Augusti..

E zoti me vret nese nuk kujtoj bukurite e kesaj treve, djemte gjithe shendet, vajzat lulediellat,
ku mbene e u nuk u treten anderra e deshira te vrara nga koha,
nen keto kurora lisash magjik..

Apolloni sa te jem gjalle shpirti prej ketij djepi nuk me shqitet,
perulem kurmit tend,
puth lisat, lofatat, lulet, si bukuroshet qe fresheshfelluan si thellezat,
ketyre caqeve prehese..mote e mote...