Nuk asht lehtë me vue kryet
mi nënkresën e dëshirimeve t’eremitit
as me u mblue me andrrat e grisuna
nën notat shurdhuese t‘vikamës
as me pa si sëmbimet ua ndërrojnë ftyrën
me pezmin qi në grykë ngjitet
as vetminë tue e tremb me pamjen e saj
gostive kur qielli veshet me t’zeza

Nuk asht lehtë me pa
timbrin e vajit tue u derdh’
mbi horizontin e jetës qi numëron mekjet,
diej qi perëndojnë n’përrenjtë e ikjeve
qi kundërmojnë ekzekutim shpresash
motet tu ngjyrue thinja mbi pritjet
qi lëshojnë rigë katikulash
tue përplas furishëm kafkën allçi

Nuk asht lehtë m’i pa
grimcat e lumtunisë tue heshtë
ndër torturime varun mbi britmë kryqi
sikur qi nuk asht lehtë me u ba prijës n’rrugën
e klithmave e drithërimave eremit
papritë mund t’shndërrohesh
në nji trishtim t’fuqishëm ernash
nji prijës i pashpresë n’amazonat e frikës...